نقد جایگاه بناهای میان افزا در محوطه های تاریخی از منظر اسناد بین المللی

موضوع مرمت در طی تاریخ تطّور خود به موازات توسعه دانش و تجربه بشری و طی فراز و نشیب­ها، به تدریج به حوزه­های وسیع­تری گسترش یافت. نظریه­پردازی­ها و شکل­گیری تجارب گوناگون مرمت در جای جای جهان از قرن هیجده به بعد و به ویژه در نیمه ی اول قرن گذشته ی میلادی و در عرصه­های معماری و شهرسازی، غنا و پشتوانه ی عظیمی را برای این دانش رقم زد. ایجاد نهادهای جهانی، تسهیل روابط بین الملل و شکل­گیری توافقنامه­های متعدد جهانی در این سده، زمینه­ساز گسترش هرچه بیشتر دانش و تجربه ی مرمت، همگرایی، تحولات وسیع و چاره­جویی مسائل مشترک در بین جوامع گردید. موضوع چگونگی شکل­گیری ساختارهای جدید در محوطه­های تاریخی از جمله مسائل مطرح در این اسناد جهانی بوده است. از حدود سه دهه پیش، گله از فراوانی واحدهای مخروبه در بافت­های تاریخی و بلاتکلیفی مالکین در «چگونه ساختن» در ادبیات مرمت شهری کشور گزارش شده است. همین مسأله در انفعال جامعه ی دانشگاهی، دستگاه­های مسئول و مدیریت شهرهای تاریخی در سالهای اخیر به گسترش بسیار در مقیاس «پهنه­های فرسوده­ ی» تاریخی منتهی گردیده است. بیم آن می­رود که تأخیر بیشتر به نفی تداوم، هویت تاریخی و جایگزینی «شهرسازی تعویضی» در این عرصه­ها بیانجامد. کندوکاو اسناد جهانی شکل گرفته طی قریب هفت دهه در قرن گذشته فرصت و پشتوانه مغتنمی است که این نقطه نظرات استخراج و به کار بسته شوند. «چگونگی و معیارهای طراحی و شکل­گیری بناهای میان­افزا در محوطه­های تاریخی از منظر اسناد بین المللی» سؤال تحقیق حاضر است. روش علمی تحقیق بصورت تحلیل محتوا است. تعاریف پایه در زمینه ی نوسازی و بافت های تاریخی در این مقاله به علت جلوگیری از اطاله ی کلام و با فرض دانش پایه ای مخاطب متحصص حذف گردیده است. طی این روش  و به منظور تحقق اهداف پژوهش، داده های تحقیق مشتمل بر مواد و مفاد قطعنامه ها، دستورالعمل ها، منشورها و سایر اسناد راهبردی مربوط که در خصوص نوسازی در بافت های تاریخی نظرها و پیشنهادهایی در پی داشته اند، تحلیل گردیده اند. مطالعه ی این پژوهش کتابخانه­ای و روش آن یافته­اندوزی و با استناد به همین اسناد و توافقنامه­های جهانی بوده است. براساس مطالعات اولیه، معاهدات مرتبط گزینش و تحلیل شده اند. در نهایت با تحلیل داده­های گردآوری شده، طبقه­بندی اسناد مذکور از منظر نفی، پذیرش و یا تشویق ساختارهای جدید در محوطه­های تاریخی تدوین و با تحلیل هریک نتیجه گیری و نتایج لازم اتخاذ گردیده است. همچنین عرضه ی وجوه مشترک، توصیه­ها و راهکارهای اساسی، و ذکر کاستی­های آنان، به انضمام معرفی اسناد واجد راهکارهای اجرایی همساز و همسان با نیازهای جامعه ی ایران از نتایج دیگر این پژوهش است